Guinea Conakry
De geschiedenis van Guinee
Het gebied van het huidige noorden van Guinee was onder het beheer van elkaar opvolgende Afrikaanse rijken (Ghana, Mali en Songhay). Europese handelaren waren sinds de 15e eeuw actief langs de kust, maar vestigden zich pas in de late 17e eeuw in dit gebied. In de 18de eeuw lag langs de oevers van de Niger een koninkrijk Genni, dat terugkomt in Berber-documenten uit die tijd.De aanspraken van Frankrijk op zuidelijk Guinee en het eiland Tumbo (nu Conakry) stammen uit respectievelijk 1783 en 1885. Het gebied werd bestuurd vanuit Dakar (Senegal) tot 1891, in welk jaar het een autonome kolonie
van Frankrijk werd. In 1958 werd in Frans Guinee een referendum gehouden over het al dan niet toetreden tot een nieuw op te richten gemeenschap van zelfbesturende Franse overzeese gebieden. Frans Guinee stemde als enige Franse kolonie tegen een dergelijk lidmaatschap.
alles tonen
Er werd een langzaam democratiseringsproces in gang gezet. De CRMN werd vervangen door een overgangspartij, het Comité Transitoire de Redressement National (CTRN). De ‘Derde Republiek’ werd uitgeroepen in 1991. Een nieuwe partij onder leiding van Conté zag het licht, de Parti de l’Unité et du Progrès (PUP). Daarnaast werden in het kader van de democratiseringsgolf die Afrika na het einde van de Koude Oorlog overspoelde, verschillende oppositiepartijen opgericht zoals de Parti pour le Renouveau et le Progrès (PRP) en de Union pour la Nouvelle République (UNR). Vervolgens braken tussen de aanhangers van de verschillende partijen gevechten uit. Het steeds opnieuw uitstellen van de verkiezingen was ook niet bevorderlijk voor de politieke rust. In 1994 werd Conté geïnaugureerd als president van de Derde Republiek. De relatie tussen de regering en de oppositiepartijen verbeterde niet. In 1995 vonden parlementsverkiezingen plaats waarbij de PUP de meerderheid van stemmen kreeg. Kort daarna werd een nieuw oppositiefront opgericht waarin twaalf oppositiepartijen vertegenwoordigd waren, de Coordination de l’Opposition Démocratique (CODEM). Vier maanden later brak een opstand uit geïnitieerd door het leger en gericht tegen Conté. De opstand mondde uit in een staatsgreep, die echter niet slaagde. Het militaire apparaat werd daarop ten dele gereorganiseerd.
Nieuwe presidentsverkiezingen hebben in december 1998 plaatsgevonden onder strenge veiligheidsmaatregelen. Alpha Condé, de belangrijkste tegenkandidaat van de president, werd gearresteerd. Conté kwam daarop wederom als winnaar uit de bus. De oppositie protesteerde tegen de wijze waarop de verkiezingen georganiseerd waren en tegen de uitslag zelf. De onlusten die uitbraken konden het tij echter niet keren. Conté bleef als autocraat aan de macht. Van democratisering is geen sprake meer. Eerder wordt de klok teruggedraaid. In de grondwet van de Derde Republiek was opgenomen dat de president slechts twee ambtstermijnen zou mogen dienen. In 2002 liet de president dit via een frauduleus referendum ongedaan maken, zodat hij opnieuw kandidaat kon staan voor de presidentsverkiezingen van december 2003. Zijn herverkiezing was een uitgemaakte zaak. De druk op president Lansana Conté om af te treden nam steeds meer toe. Duizenden protesteerden tegen de benoeming van een vertrouweling van de president tot premier. In januari dwongen vakbonden met grote betogingen en met stakingen de autocratische president om de macht af te staan aan een premier.
In mei 2008 ontslaat de president Lansana Kouyate, in zijn plaats komt Ahmed Tidiane Souare. Na het overlijden van de president Conte, kwam de macht in handen van de militairen onder leiding van Moussa Dadis Camara. Ze schuiven Kabine Komara naar voren als nieuwe premier. In augustus 2009 belooft Moussa Dadis Camara dat er in 2010 verkiezingen zullen worden gehouden. In december 2009 wordt Moussa Dadis Camara neergeschoten door een voormalige medewerker. Moussa Dadis Camara komt er boven op maar wijkt uit naar Burkina Faso. In januari 2010 wordt hij vervangen door Sekouba Konate. Jean-Marie Dore van de democratische oppositie wordt interim premier om de overgang naar een burgerregering te bewerkstelligen. Op 27 juni 2010 worden de presidentsverkiezingen gehouden. In de eerste ronde is er nog geen winnaar. Na de eerdere poging in 1998, is Alpha Conde opnieuw een van de voornaamste kandidaten om president van de Republiek Guinee te worden. In december 2010 heeft Guinee na ruim 25 jaar dictatuur en 2 jaar een militair regime, een democratisch gekozen president, professor Alpha Conde
Alpha Conde
Alpha Conde (geboren op 4 maart 1938) is een Guineese politicus. De eerste keer dat Alpha Conde zich verkiesbaar stelde in 1998 namens de oppositie, werd hij door het regime opgepakt. Dit leidde tot een gevangenisstraf van 2,5 jaar onder erbarmelijke omstandigheden.
Na zijn vrijlating besluit Alpha Conde zijn carrière op te pakken en vertrekt richting Parijs. Daar hij werkzaam was als hoogleraar politicologie aan de Universiteit van Parijs.
In aanloop naar de eerste democratische verkiezing sinds 1958, besluit Alpha Conde zich wederom verkiesbaar te stellen. Hij keert terug naar zijn vaderland en begint zijn campagne welke geheel gericht is op zijn volk en de wederopbouw van het land. Zo beloofd hij de corruptie hard aan te pakken en dat de bevolking faire prijzen zal gaan betalen voor de eerste levensbehoeften.
Geografie
Guinee, de Tuin van West-Afrika.
Guinee ligt in West-Afrika aan de Golf van Guinea en grenst aan de Atlantische Oceaan en ligt tussen Guinee-Bissau en Sierra Leone. Guinee grenst verder aan Ivoorkust, Liberia, Mali en Senegal. De oppervlakte van Guinee is 245. 857 vierkante kilometer. Guinee is daarmee ongeveer 7 keer zo groot als Nederland.
Guinee is verdeeld in drie landschappelijke zones. Basse-Guinee is een gebied dat bestaat uit een lage en door vele kleine rivieren doorsneden kustvlakte met een gemiddelde hoogte van 1800 meter.
Het tweede gebied heet Moyenne-Guinee en bestaat uit het kale Fouta Djalonhoogland met een hoogte van 600 tot 1500 meter. De derde zone is Haute-Guinee. Dit gebied bestaat uit vlakten met savannevegetatie. Voor de kust liggen verder vele kleine eilanden; onder andere de Iles de Los.
Het klimaat van Guinee is tropisch, heet en nat. Guinee is een van de natste landen in West-Afrika. Van mei tot oktober is het regenseizoen. In Conakry, de hoofdstad van het land, valt er gemiddeld 4 meter regen per jaar, terwijl dat in het midden van het land minder dan 2 meter is. Van december tot februari waaien de harmattan-winden in Guinee. Deze woestijnwind brengt grijszand met zich mee en zorgt voor slecht zicht.
Het oostelijke deel van Guinee is bedekt met savannevegetatie, maar de jungles hier worden bedreigd door de landbouw. Ook voor de wegenbouw worden bomen gekapt. Veel voorkomende vegetatie: apenbroodboom, banaan, ebben, mahonie, kokospalm, teak en oliepalm.
Ook de dierenwereld heeft te lijden onder stroperij en de economie. Dieren die voorkomen in Guinee zijn onder meer aap, baviaan, duiker, hyena, krokodil, nijlpaard, olifant en de panter.
Bevolking
Er wonen naar schatting ruim 10 miljoen inwoners in Guinee, de bolking omvat ongeveer 24 etnische groepen. De grootste zijn de Fulbe of Fula (40%). De mandinka of Mandingo in het oosten (30%) en de Susu of Soussou in het wersten 20%. De officiele landstaal is Frans, maar alle etnische groepen spreken hun eigen taal.
Godsdienst
Ruim 85% van de bevolking is moslim (Soennieten), 10% is Christen (voornamelijk rooms-katholiek) en 5% is Animist (natuurgodsdiensten).
Economie
Guinee is een van de minst ontwikkelde landen ter wereld. De economie draait hoofdzakelijk op tropische landbouw, visvangst en mijnbouw. Guinee is het tweede productieland voor bauxiet met bijna de helft van ’s werelds bauxietreserves, er wordt ook ijzererts, goud en diamanten gedolven.